اثر دانه خرفه بر سطوح ماتریکس متالوپروتئیناز ۲ و ۹ و مهار کننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز ۱ در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

هدف: بیماری دیابت نقش زیادی در پیشرفت ضایعات بافتی دارد که با تأثیرگذاری بر عوامل ماتریکس بین سلولی می‏تواند منجر به تغییر ساختار، عملکرد و در نهایت نارسایی بافت مربوطه شود. مصرف گیاهان دارویی می‏تواند در کاهش نارسایی بافت مؤثر باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تأثیر یک دوره مصرف مکمل خرفه بر سطوح ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 و مهار کننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 1 در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 است. مواد و روش‏ها: در یک مطالعه نیمه تجربی 15 زن مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سنی 50 سال در دو گروه شاهد و تجربی قرار گرفتند. مکمل خرفه به‏صورت 5/7 گرم در روز (5/2 گرم همراه با وعده غذایی نهار و 5 گرم به همراه وعده غذایی شام) به مدت 8 هفته مصرف شد. خون‏گیری قبل و بعد از 8 هفته مصرف مکمل به دنبال 48 ساعت عدم مصرف خرفه و 12 ساعت ناشتایی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل یافته‏ها از مدل آماری t استفاده شد. سطح معنی‏داری 05/0p≤ در نظر گرفته شد. نتایج: پس از 8 هفته میزان ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 در گروه تجربی کاهش معنی‏دار یافت (05/0p<). ولیکن بین دو گروه‏ها تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد. میزان مهار کننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 1 در گروه تجربی افزایش معنی‏داری یافت، همچنین بین گروه تجربی و شاهد تفاوت معنی‏دار مشاهده شد (05/0p<). نتیجه‏گیری: نتایج نشان داد مصرف دانه خرفه نتوانست به‏خوبی موجب بهبودی سطوح ماتریکس متالوپروتئینازها در افراد دیابتی شود. از این رو برای نتیجه‏گیری دقیق‏تر نیاز به تحقیقات بیشتری است.